(wersja robocza z dnia: 02.03.2019 r. – brak poprawności zapisu nazw japońskich z “ū” i “ō”.)

San-ren-geri = jest to forma zaprezentowania po jednym kopnięciu z pięciu grup technik w powtórzeniu po trzy razy przodem i tyłem do komisji (każda): mae-geri, yoko-geri, mawashi/mikazuki-geri, gyaku/ura-mawashi-geri, ushiro-geri.

Yoko-geri-fumikiri = kopnięcie bokiem wbijające z poślizgnięciem (kiri = cięcie), wykonywane na trzy strefy.

Yoko-ushiro-geri = kopnięcie wbijające w tył z bocznym ustawieniem stopy wykonywane na trzy strefy. Powierzchnie kontaktowe: sokuto i kakato.

Haiwan-ude-nagashi-uke = blok opływający (nagashi = opływanie), ze ściągnięciem przedramienia w tył, przy którym powierzchnią kontaktową jest haiwan (część przedramienia od strony uraken). Blok ten stosowany jest na dwie strefy: jodan i chudan.

Mae-ude-hineri-uke = blok przedramieniem podobny do uchi-ude-uke ale z odwrotnymi parametrami:

• obrót przedramieniem wykonywany jest w odwrotnym kierunku,
• tułów obraca się za ruchem ręki.

Mae-ude-deai-osae-uke = technika ręczna polegająca na silnym wypchnięciu przedramienia w przód w ustawieniu poziomym, stosowana na dwie strefy: jodan i chudan. Posiada dwa zastosowania:

• jako technika obronna – blok = nosi wówczas nazwę mae-ude-deai-osae-uke i służy do zablokowania pchnięcia, uderzenia łokciem lub kopnięcia w pozycji wyjściowej tych technik,
• jako technika zaczepna – uderzenie przedramieniem = nosi wówczas nazwę mae-ude-deai-osae-uchi.

Seiryuto = technika ręczna polegająca na wykonaniu ruchu podstawą pięści (sei = podstawa) od dołu do góry po przez dwie strefy: chudan i jodan. Posiada dwa zastosowania:

• jako technika obronna – blok = nosi wówczas nazwę seiryuto-uke,
• jako technika zaczepna – uderzenie = nosi wówczas nazwę seiryuto-uchi.

Metoda medytacji na 3 kyū

Misogi = koncentracja na śledzeniu, jak powietrze, które symbolizuje wszechświat, wpływa przez nos i tanden, rozchodzi się po ciele, wypełnia ćwiczącego, a później przy wydechu stopniowo wychodzi łącząc po raz kolejny z otoczeniem. Koncentracja na pełnej integracji z otoczeniem za pośrednictwem oddychania, mająca na celu stymulację odczuwania stanu nehan.

Kata

Sato (jap. Rodzinna wioska) = forma karate-do tsunami, w której występuje trzech przeciwników. Nazwa tej formy pochodzi od skojarzenia z sytuacją, w której powracający do domu rodzinnego wędrowiec zastaje w nim swoich wrogów. Niewielki zakres ruchu wykonywanych technik świadczy o pełnej, totalnej bezwzględności toczonej walki, w której liczy się tylko maksymalna skuteczność i w której uke nie może sobie pozwolić na jakiekolwiek dziwolągi techniczne.